சுயமரியாதை உள்ளதால் அரசுப் பணியைத் துறந்தேன் – கல்வியாளர் DR.SSR

04 .05 .2018 ஆறு வருடங்கள் ஆயிற்று இன்றுடன் … நிறைவான பொழுதுகள் – மூத்த_கல்வியாளருடன்_ஒரு_சந்திப்பு – சுயமரியாதை உள்ளதால் அரசுப் பணியைத் துறந்தேன் என்கிறார் கல்வியாளர் DR SSR  அவர்கள் ..

வணக்கம் ப்பா நல்லா இருக்கிங்களா ?

ம் … நல்லா இருக்கேன் , முதுமையிலும் தீர்க்கமான தெளிந்த சிந்தனை ,
DR SS R அவர்கள் அங்கே வந்த தனது துணைவியாரிடம் , இவர் உமாமகேஸ்வரி ஆசிரியர் , என்னைப் பார்க்க வந்திருக்கிறார் எனக் கூற ,

அப்படியா .. எந்த ஊரு மா ? என்கிறார் சீதாமா ….

நான் ஈரோடுங்கம்மா … பெருந்துறைப் பள்ளியில் டீச்சரா இருந்தேன் ….. ஆனா கடந்த 5 வருஷமா சென்னையில் தான் இருக்கேன் … இது நான்.

கோயம்புத்தூர் ஈரோடுன்னு நம்ம ஊர் மனுஷாளப் பார்த்தாவே எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் மா , ஏதோ சொந்தக்காரங்கள பார்த்த மாதிரி …. இது சீதாம்மா .

எனக்கும் உங்களயெல்லாம் பார்ப்பது ரொம்பப் பிடிச்சிருக்குங்கமா …. இது நான் … அப்படியே சீதாம்மா நகர்ந்து அவர்களது வேலையில் ஈடுபட ,

நான் …SSR அவர்களிடம் திரும்ப , சாய்வு நாற்காலியில் தன்னை இருத்தி , பழைய நினைவுகளை அசை போடுகிறார் .

” நானும் பெருந்துறையில் 6 வருஷம் வேல செய்தேன். நான் ஆசிரியராக இருந்தப்போ ஆண் , பெண் இரண்டு பேருமே படிப்பாங்க , பொண்ணுங்க 12 கிலோ மீட்டர் நடந்தே வந்து படிப்பாங்க , சிலேட்டர் புரம் தாண்டி ரொம்ப தொலவில இருந்து வருவாங்க ,அப்போ ஆண் – பெண் எல்லோருக்குமே மதிய உணவு வெறும் கிணத்துத் தண்ணிதான் ” என்று கூறி நம்மைப் பதைபதைக்க வைக்கிறார் SSR .

நீங்க எந்தெந்த ஊரில் வேலை செய்தீங்கப்பா ? இது நான் ..

நான் பெருந்துறை , பல்லடம் , பவானி , அவினாசி இங்கல்லாம் 1966 வரைக்கும் வேலை செய்தேன். 16 வருஷங்கள் தான் அரசுப் பணி அப்புறம் தனியார் பள்ளிக்குப் போய்ட்டேன் … ஏன் ? எனக் கேட்ட எனக்கு ….

கல்வித்துறையில் மரியாதை இல்லைங்க , ஆரம்ப காலத்துல மாவட்ட ஆட்சியர் பொறுப்பில் இருந்தன பள்ளிகள் , பிறகு கல்வித்துறை தனியாக இயக்குநர் கீழ் உயர்நிலைப் பள்ளிகளும் , தொடக்கக் கல்வித் துறை ஊராட்சி அமைப்பிலும் பஞ்சாயத்து அமைப்பிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.

நான் தலைமை ஆசிரியராக இருந்தேன். மாவட்ட கல்வி அதிகாரி இப்போ CEO மாதிரி DIE (Divisional Inspector of Education ) ஒரு முறை மரியாதை இல்லாமல் நடத்தினார். நான் எனது பள்ளி ஆசிரியர்களை யாரும் அவமானப்படுத்த விட மாட்டேன். எது வந்தாலும் எனது பள்ளி சார்ந்து நான் தான் பொறுப்பு … அப்படியிருக்க ,

ஒரு முறை கல்வி அதிகாரியை சந்திக்கச் சென்ற பொழுது நாற்காலியில் என்னை உட்காரச் சொல்லவில்லை , நான் அதற்குக் காத்திராமல் உட்கார்ந்து விட்டேன். நான் உன்னை உட்காரச் சொல்லவில்லை என அவர் கூற , நீங்க உட்காரச் சொல்லாம இருப்பது உங்க பண்பாடு , ஆனால் அது எனது உரிமை எனக் கூறி அமர்ந்தேன். அவரால் ஒன்றும் பேச இயலவில்லை.

ஒருமையில் நீ , வா , போ என ஆசிரியர்களை அழைப்பதும் , இப்படி இருந்த சூழலில் …. மரியாதை இல்லாத இடத்தில் இனி நாம் வேல செய்யக் கூடாது என எண்ணி எனது அரசுப் பணியைத் துறந்து வெளியேறினேன் என்கிறார் இந்த சுயமரியாதைப் பெரியவர். எவ்வளவு உறுதி பாருங்களேன்.

ஊர்ப் பணிகளைச் செய்வோம்
**********

அப்போதெல்லாம் 7 ஊர்ப் பள்ளிகளில் படிக்கும் மாணவர்களை சேர்த்துக் கொண்டு சனி , ஞாயிறுகளில் ரோடு போடுவோம் , கட்டடம் கட்டித் தந்து இருக்கோம் பல பள்ளிகளுக்கு என்றவரிடம் …

தார் ரோடுங்களா என நான் புரியாமல் கேட்க ….

மண் ரோடு தானுங்க , அப்பவெல்லாம் ஏது தார் ரோடு ? மண் சாலையே இல்லாம மக்கள் கஷ்டப்பட்டு வாங்க , மம்முட்டி எடுத்துட்டு போய் மாணவர்கள வச்சு , வாராவாரம் ரோடு போடுவோம் , ஒரு முறை புதுப்பாளையம் ஊரில் ரோடு போட்டப் போ , அந்த வழியாப் போன Sub register officer உடைய ஜீப் மண் புழுதியப் பார்த்திட்டு ஏதோ கலவரம்னு நெனச்சுக்கிட்டு இறங்கிப் பார்க்க , பையன்களெல்லாம் மம்முட்டி வச்சு ரோடு போடறதப் பார்த்ததும் …. தானும் மம்முட்டிய வாங்கி மண்ணை வெட்டி வேல செய்துள்ளார்.

அப்படியே அவர் மம்முட்டிய கைல பிடிச்சுட்டு பாட்டு ஒன்னப் பாடிட்டே சாலையின் இந்தப் பக்கம் என்னை நோக்கி வர , பையன்கள் பின்னால் வர … ஒரே மகிழ்ச்சி , அப்புறம் ஊர் மக்கள் கிட்ட போய் , உங்களுக்காக சாலை போடறாங்க , அவங்களுக்கு சாப்பாடு ஏதாவது செய்து தரணும்ல … அப்படின்னு சொல்லி , 350 மாணவர்களுக்கும் ஊர் மக்களை உப்புமா செய்ய வைத்து மாணவர்களை சாப்பிட வச்சு அனுப்பினாங்கங்க , என்றார் சிரித்துக் கொண்டே பழைய அனுபவங்களை தன்னுள் அசை போட்டபடி …

ரோடு போட்டிங்க ….சரி , கட்டிடம் எப்படிக் கட்டிக் கொடுத்தீங்க ? செங்கல் , மண் , சிமெண்ட் இதெல்லாம் எப்படி ?அரசு ஏதும் கட்டிடம் கட்டித் தராதா ? என நான் எனது சந்தேகத்தை முன் வைக்க ,…

அரசு எங்கிங்க தந்துச்சு ? அது ஒன்னும் பண்ணல , நாங்க அந்த மக்களுக்கு அவங்க பயன்படுத்த ரோடு போட்டுத் தரோம்ல , அதனால் கட்டடம் கட்ட எல்லாப் பொருளும் ஜனங்களே தந்தாங்க , அவங்க பிள்ளைங்களுக்கு தானே …. ஆகவே தந்தாங்க , பல ஊர்கள்ல … பள்ளிக் கூடத்துல கட்டடம் கட்டி இருக்கோம்னு சொல்லி ,பெருமிதம் கொண்டார்.

(அரசு தரும் நிதியை வைத்தே, அதுவும் எல்லா வசதியும் உள்ள இந்தக் கால கட்டத்தில் கட்டடம் கட்டி முடிக்கப் போராடும் தலைமை ஆசிரியர்கள் உள்ள நிலையில் , மேலும் அப்படிக் கட்டடம் கட்டி முடித்து விட்டால் ( ஒரு பள்ளிக்கு ) கொண்டாடும் நாம் எங்கே ? இவர் எங்கே ? )

இப்படி எல்லாம் எல்லா சனி ஞாயிறும் வெளியில் போய் பள்ளிக்காக வேலை செய்தால் நீங்க சப்போர்ட் பண்ணுவீங்களாம்மா ? என சீதாம்மாவிடம் நான் கேட்க ,
சிரித்துக் கொண்டே சொல்கிறது அந்த வெள்ளந்தி முகம் … நான் எதுவுமே சொல்ல மறுப்பு சொல்ல மாட்டேன் … நல்லது தானே செய்தாங்க .. (இளைய தலைமுறையே கற்றுக் கொள்ளுங்கள் )

ஒரு தலைமையாசிரியராக எனக்கான அதிகாரம்
*****************
ஒரு முறை எனது பள்ளியில் மாணவர் சேர்க்கை அதிகமாயிடுச்சு , ஆனா , வாத்தியாருங்க பத்தல, அந்த ஊரில் டிகிரி படிச்சுட்டு ஒருத்தர் விவசாயம் செய்வது எனக்குத் தெரியும். அவரக் கூப்பிட்டு , ஏம்ப்பா பள்ளிக்கூடத்துக்கு பிள்ளைங்களுக்கு சொல்லித் தர வாத்தியார் இல்ல , நீங்க வேலைக்கு வந்துடுங்க என்றேன். அதுக்கு அவரு , ஏனுங்கய்யா , பருத்தி போட்டு லட்ச ரூபா சம்பாதிக்கிறேன் , இது என்ன 100 ரூபா உத்யோகம் …அப்படீன்னார் .

நான் சொன்னேன் … இது சம்பளத்துக்காக இல்லீங்க , சமுதாயத்துக்காக வாங்க… அப்படின்னு சொன்னேனுங்க , அவரும் சரின்னுட்டார் , நானே அப்பாயின்ட்மென்ட் போட்டுட்டேனுங்க.

ஃபைல் எழுதி வச்சுட்டேன் , அதாவது பள்ளி திறந்து செயல்படும் நாளில் மாணவனுக்கு கல்வி தர ஆசிரியர் இல்லாத சூழல் என்பது மிகப் பெரிய பாவமும் குற்றமும் (sin & Crime) , ஆகவே தலைமை ஆசிரியராகிய நான் எனது பள்ளி மாணவருக்கு புதிய ஆசிரியரை நியமிக்கிறேன்னு எழுதிக் கையெழுத்து போட்டுட்டேனுங்க , ஆனா கலெக்டர் இதனால ரொம்ப கோபமாய்ட்டாருங்க , ஏன்னா அவரு தான பொறுப்பு , என்னைய ஒரு வார்த்தை கேட்காம செய்துட்டீங்களேன்னு கோபப்பட்டாரு , அதோடு இல்லாம , ஊரில் பயணியர் மாளிகைல வந்து தங்கிட்டு , காலைல 7.30 மணிக்கெல்லாம் கூப்பிட்டு அனுப்பிச்சுட்டாரு. அந்த ஹெட்மாஸ்ட்ர வரச் சொல்லுங்கன்னு …

நானும் போய்ட்டேனுங்க , உட்காரச் சொன்னார் .. உட்கார்ந்தேன். , ரொம்ப சத்தம் போட்டார் , என்னயக் கேட்காம எப்படி நீங்க வாத்யார நியமிக்கலாம் ? அதோட Sin & Crime னு வேற எழுதி வச்சுருக்கீங்க என்று கலெக்டர் கேட்க , நான் உங்களப் பத்தி எழுதலயே , கல்வித் துறைக்கு தானே எழுதினேன்னு தைரியமா சொன்னேனுங்க , அப்புறமும், நான் என்ன பண்றேன்னு பாருங்க , உங்கள வேற ஊருக்கு மாத்தப் போறேன்னார். சரி , அதனாலென்ன எங்க போட்டாலும் இது அரசுப் பணி , நான் போய் வேல செய்வேன்னு சொல்லிட்டு வந்துட்டேங்க , வெளில நான் நடந்து வரும் போது என்னைப் பார்த்தத் தோட்டக்காரர் , பெரியய்யா (கலெக்ட்டரை அப்படியே அழைக்கும் பழக்கம் அன்று இருந்தது )...

இந்த வாத்யாரு ஹெச் சம்மா நம்ம ஊருக்கு வந்த பிறகு தான் பிள்ளைங்க நல்லாப் படிக்கிறாங்க , ரொம்ப நல்லவருன்னு அவர் கிட்ட என்னப் பத்தி சொல்ல , அந்த சமயத்தில் ஊர் பிரஸிடென்ட் நம்ம ஊர் வாத்தியார் , நிறைய உதவி பண்றாருங்க எனவும் கூற , கலெக்டர் அப்புறம் புரிஞ்சுகிட்டு என்னய மாற்றம் எதுவும் செய்யலங்க … என்றார். (எவ்வளவு மரியாதை இருந்துள்ளது அந்நாட்களில் ….)

தொடரும்
உமா