கவியாட்டம்

கவியாட்டம் திகட்ட... திகட்ட.. திட்டு திகட்டாமல் திட்டித் தீர்த்து விடு ... திட்டிய பின் ... தீண்டி விடுமே காதல் ... -சிவக்குமார் வீராச்சாமி வரிசை வெகுநேரம் காத்திருந்தாலும் வரிசை வரிசையாக தான்…

கவியாட்டம் இயற்கையானவள் அவள் வானத்தில் வண்ணம் தீட்டும் கண்களுக்குள் ஜொலிக்கிறது கருப்பு வெள்ளை நட்சத்திரங்கள்! இதழில் கசிந்த முத்தங்களின் வண்ணத்தை பூசிக்கொண்டு உதிர்கிறது உன் கூந்தல் பூக்கள்! மலைச்சாரலில் கலந்து மழையாய் பொழிகிறது…

கவியாட்டம்... நிகரில்லா கவிஞன் குறுகுறுக்கும் மனட்சாட்சியை குப்புறக் கிடத்தி விட்டு சமரசம் பேசும் எண்ணங்களை எழுத்துக்களாக்கி எனக்கொன்றும் இல்லையென இயல்பாய் காட்டிக்கொள்வதில் முரணான கவிஞனுக்கு நிகரில்லை யாரும் இங்கு... -பரமேஸ்வரி…

தூங்காத கண்ணொன்று.... மெர்குரி விளக்குகளின் மஞ்சளொளி பூசிய சாலையின் ஓரம் நீட்டி நெளித்து ஆழ்ந்த நித்திரையினை அணைத்தபடி செம்பழுப்பு நிற நாயொன்று நேற்றைய மனிதர்களோடு கோபித்துக் கொண்டதுபோல் முகம் திருப்பிக் கொண்ட சூரியன்…